MIJN VERHAAL

“Weten waar je voor staat en wat je kwaliteiten en valkuilen zijn is essentieel voor je persoonlijke en zakelijke groei.”

Webdesigner, trendforecaster, ideeënfabriek, copywriter en creative mentor bij Smit Club: ik ben echt een creatieve duizendpoot. Natuurlijk heb ik wel eens het gevoel: ‘Waarom kies ik niet gewoon één ding?’ Maar zo werkt het voor mij gewoon niet. Ik vind het hartstikke leuk om nieuwe dingen op te zetten en te starten, maar na vijf jaar denk ik dan: ‘Mwa, zullen we weer wat anders doen?’

Aan ideeën geen gebrek. Ik kan wel drie levens vullen met alle dingen die ik wil doen. Inmiddels heb ik geleerd om te genieten dat ik onderweg ben. Ik ben niet meer alleen maar bezig met het doel.
Als ik me alleen op mijn nieuwe ideeën en verbeteringen focus, dan ben ik alleen maar met het einddoel bezig. Als het maar af is. Maar eigenlijk is het natuurlijk nooit ‘af.

Eigenlijk gaat het dus veel meer om het genieten van het proces. Dat lukt me de ene dag beter dan de andere. Die ruimte probeer ik er te laten zijn. Dat is voor mij een groot onderdeel van het leven: geniet van het proces, niet het doel.

“Gaandeweg heb ik ontdekt dat het dan juist pas begint.”

Ook juist bij Smit Club, waarin ik het maken van websites combineer met het begeleiden van andere webdesigners, zit óntzettend veel variëteit. En ik ben zo trots op wat er staat en wat klanten er mee doen. 

Daar doe ik het écht voor. Dat mensen zich durven laten zien. Als zij het echt vanuit zichzelf gaan doen, dat zíe en voel je gewoon aan alles. Ineens praten ze op een andere manier over hun werk en schuwen ze niet om een beetje tof te doen met wat ze kunnen. En daar ben ik zelf ook heel gevoelig voor. Als iemand anders er zo in staat, dan ga ik daar heel lekker op. 

Dat vindt zijn oorsprong in mijn eigen reis. Pas de afgelopen jaren heb ik echt geleerd om meer ruimte in te gaan nemen. Daarvoor heb ik lang op plekken gezeten waar ik echt helemaal niet thuis hoorde en waar ik eigenlijk doodongelukkig van werd. 

Want als je veel bezig bent met wat anderen van je denken, dan kan dat heel veel energie kosten.

“Na jarenlang mijn gevoelens te hebben verdoofd op alle mogelijke manieren die je kunt verzinnen, ben ik meer in mijn lijf gaan leven.”

Ik weet hoe het is om je te verstoppen, om dingen weg te duwen. Dat heb ik zelf ook jarenlang gedaan, met verve. Al lang geleden ben ik daarmee gestopt.

En ook dat proces naar echt voelen wat iets met je doet heeft een flinke tijd geduurd. Dat had ik blijkbaar nodig. Dat heeft me wel echt veranderd. Inmiddels voel ik me geaard en ben ik echt hier. 

De laatste stap in dat proces was een aantal jaar geleden: toen een van mijn allerbeste vriendinnen plotseling onze vriendschap verbrak. Dat zette mijn wereld op z’n kop. Wij zaten beiden in een moeilijke periode en konden er niet voor elkaar zijn op de manier we nodig hadden. Dat ik haar zo gekwetst heb dat ze me nooit meer wilde zien heb ik heel lang heel vreselijk gevonden. Dat was natuurlijk nooit mijn intentie. Maar het heeft me ook doen realiseren: wat ik heb gedaan voor deze vriendschap is genoeg. Het is wat ik kon vanuit mijn beste kunnen. En het besluit dat het goed is zoals het is, heeft me uiteindelijk heel veel rust gegeven. 

Vanaf dat moment ging ik vaker dingen doen die ik voorheen niet durfde. Terugkijkend is dat voor mij het moment geweest dat ik makkelijker ruimte in kon gaan nemen. Dat ik niet meer alles op mezelf betrek, maar ook bij de ander laat wat bij de ander hoort. En hoewel dat ook als gevolg heeft gehad dat mijn leven echt een andere kant op is gegaan, zou ik ook nooit meer terug willen.

“Weten waar je voor staat en wat je kwaliteiten en valkuilen zijn is essentieel voor je persoonlijke en zakelijke groei.”

Ik kan nu bijvoorbeeld eerlijk zeggen: ik vind het zo leuk dat je dit doet, of dat vind ik stom. Zonder dat ik overdreven angstig ben voor de mogelijke reactie. Ook zakelijk: hier kan ik je mee helpen, en hier niet. Daar moet je voor een ander gaan.

Omdat ik zelf die transformatie heb doorgemaakt, herken ik het om me heen en kan ik ook helpen bij andermans proces. 

Om dat nooit meer te vergeten heb ik in 2019 een tattoo van een pijltje laten zetten op mijn rechterarm. Want om naar voren te komen, moet je een pijl namelijk eerst wel flink naar achteren trekken. En niet zomaar loslaten. Anders schiet hij niet ver vooruit. 

De tattoo is een liefdevol aandenken aan mijn eigen transformatie. Het gaat over vooruitgang. Niet de eindeloze reis naar iets beters, maar een reminder dat ik niet teveel blijf hangen in dingen die gebeuren. Je kunt nare dingen meemaken en daardoor kun je ook weer vooruit gaan. Vroeger had ik mezelf dan vooruit gesleept, nu is het een liefdevolle schop onder mijn kont:

“Het is goed, ga maar gewoon verder”

Dit verhaal is ontstaan tijdens een interview met Suzanne Neeskens.